Czytając te charakterystyki, określające stereotyp mężczyzny i kobiety możemy dojść do prostego wniosku, jak bardzo różnią się one od obrazu naszych mężczyzn i kobiet. I tu już odzywa się alarmowy sygnał, ostrzegający przed stawianiem znaku równości między przeciętnym obywatelem amerykańskim i polskim. Sytuacja przedstawia się podobnie jak różnice między obyczajowością na przykład Arapeshów czy innych ludów, opisywanych w pracy antropologa — pani Mead, i mieszkańców Europy; Na marginesie rozważań pani Mead przyszło mi do głowy, że właściwie to nic nowego pod słońcem, bo to, o co walczą tak zajadle nasze współczesne kobiety wyzwolone, w kraju Sumerów, którego kultura uważana jest za jeszcze starszą niż egipska (około 3200—2350 lat przed naszą erą), istniało w formie wręcz wymarzonej dla kobiety współczesnej. Jak wynika z zapisów na glinianych tabliczkach sume- ryjskich, kobiety ówczesne posiadały własny majątek i to często wcale niemały (największa liczba tabliczek dotyczyła właśnie rachunków i księgowości, stąd tak dokładne informacje), prowadziły na własną rękę rozległe interesy handlowe, miały pieczęcie i znaki uwierzytelniające oraz rozmaite handlowe dokumenty. Kobieta sumeryjska mogła się rozwieść z mężem, gdy jej nie odpowiadał, wpłacając jedynie kilka szekli srebra do skarbca królewskiego. Wtedy u Sumerów panowała monogamia, chociaż — szczególnie we wczesnym okresie sumeryj- skim — zdarzała się i poliandria, prawdopodobnie, gdy rozległość interesów wymagała kilku zaufanych mężów do pomocy (to już mój osobisty komentarz). Uczeni sądzą natomiast, że w czasach tych utrzymywały się jeszcze u Sumerów resztki matriarchatu.