W pierwszych słowach mąż nie ukrywa zaskoczenia z powodu sytuacji, jaką zastał w domu (odradza się używania przy tej okazji zwrotów: „A to ci niespodzianka!” „Ładna historia!” lub: „A to zabawne!”, ponieważ rozładowują one natychmiast napięcie, które właśnie swoim przemówieniem mąż ma jeszcze podłado- wać). Następne zdania mąż poświęca krótkiemu naświetleniu własnej sylwetki człowieka na delegacji. Ewentualne efekty produkcyjne delegacji, nawet jeśli dadzą się one wyrazić w cyfrach, mąż pomija, mając na uwadze zupełnie inne zainteresowania grona, do którego aktualnie przemawia. Własnej sylwetce przeciwstawia mąż sylwetki swoich słuchaczy (najlepiej metodą porównawczą: Kiedy ja, to wy, a kiedy wy, to ja nie wdając się już jednak w szczegóły, co kto). Ostatnią część przemówienia poświęca mąż sformułowaniu konkretnych wniosków, jakie płyną, jeśli w ogóle płyną. Jeśli wnioski nie płyną, mąż, mając na uwadze fakt, że pojedynki są zakazane, po prostu domaga się satysfakcji.