Wybór sąsiadki dyktuje sąsiadowi urząd kwaterunkowy, toteż jeśli sąsiad nie ma dostatecznych znajomości w urzędzie, aby tym wyborem pokierować, nie grymasi długo, tylko przyjmuje sąsiadkę wraz z dobrodziejstwem nakazu. Wstępne kroki rozpoznawcze sąsiad winien rozpocząć najlepiej w sklepie, w kolejce. (Komitet blokowy, w którym wspólnie zasiadają, ogródek zabaw dziecięcych, w którym mogą się spotykać pilnując dzieci, tudzież osiedlowy klub seniorów nie zapewniają niezbędnej dla porozumienia samotności, a poza tym zwrócić mogą uwagę zawsze żądnych sensacji sąsiadów.) Im kolejka jest dłuższa, tym rozpoznanie pełniejsze. Na początek sąsiad ustala, kiedy sąsiadka chodzi po zakupy. Jeśli nie jest samotny, wykonuje gest w kierunku swojej połowicy, proponując jej, że sam załatwiać będzie sprawunki. Gdyby sprawunki zamówione przez połowicę sąsiada nie pokrywały się ze sprawunkami sąsiadki, w pierwszym okresie znajomości sąsiad nagina zamówionę sprawunki do sprawunków sąsiadki. I tak np. idąc po mięso przynosi kartofle, idąc po jaja przynosi okazyjnie kupiony sweterek dla dziecka, którego nie ma  tłumacząc sprawunek roztargnieniem.