Szerokie spojenie łonowe stanowi odmianę budowy anatomicznej, która, podobnie jak układ łechtaczki w stosunku do spojenia łonowego, wywiera wyraźny wpływ na możliwość osiągnięcia orgazmu przy stosunku. Jeżeli kobieta nie próbuje sama zmienić pozycji, każdorazowo współżycie sprawia jej ból, co z czasem doprowadza do zniechęcenia, a nawet waginizmu (bolesnych obronnych skurczów mięśni pochwy). W związku z tą sytuacją nie tylko nie ma szansy przeżywania orgazmu, ale współżycie staje się dla niej jednym pasmem udręczeń. Niewątpliwie taki rodzaj budowy jest sprawą wrodzoną i trzeba trochę wiedzy o fizjologii, aby ominąć tę przeszkodę. Warto podkreślić, że podobnie jak przy zwiększonej odległości łechtaczki od spojenia łonowego, także i w grupie kobiet o szerokim spojeniu łonowym, niektóre nie skarżyły się na dolegliwości przy współżyciu. Wystarczyło jednak zapytać, w jakiej pozycji odbywały się stosunki. Okazywało się wtedy, że wybierały instynktownie pozycje, które korygowały odchylenia w budowie ich organów rodnych. Jak wynikało z powyższych rozważań, kobiety o szerokim spojeniu łonowym czy z wysoko ułożoną łechtaczką miały niewątpliwie mniejsze szanse na uzyskanie orgazmu przy stosunku od kobiet z łechtaczką umieszczoną nisko i spojeniem łonowym w postaci łukowatej arkady nad wejściem do pochwy. Tak więc lokalizacja łechtaczki oraz budowa spojenia łonowego są w moim przekonaniu elementami wpływającymi na możliwość przeżywania orgazmu w czasie stosunku.