Wertując dalej piśmiennictwo wojowniczek o prawa kobiet znajdujemy w książce pani Lyndy M. Glennon Women and Dualism wydanej w Nowym Jorku—Londynie w 1979 roku próbę zdefiniowania przyczyn powstawania feminizmu: ,,(…) Jak rozumieć obecny ruch feministek, jego źródła i jego wpływy w społeczeństwie? Zdaniem niektórych feminizm wyrósł z gniewu, który nagromadził się w kobietach przez stulecia seksistowskiej opresji, inni znów wskazują na «rosnące apetyty» kobiet w związku z ich uczestnictwem w walce. Oba wyjaśnienia są w jakimś stopniu przekonywające, feminizm stanowi jednak przede wszystkim reakcję na kryzys ludzkiej świadomości, zrodzony przez współczesne technokratyczne społeczeństwa”*. W publikacjach Judith M. Brodwick i Elizabeth Douvan z tomu Women in Sexist Society pod red. V. Gornick i K. B. Moran, wydanej w Nowym Jorku w 1972 roku, autorki tak charakteryzują typowe cechy męskie i kobiece: ,,Z czego zrobieni są duzi chłopcy — z niezależności, agresji, rywalizacji, przywódczości, orientacji zewnętrznej, wynalazczości, samokontroli, stoicyzmu, aktywności, obiektywizmu, racjonalności, skłonności analitycznych, odwagi, braku sentymentalizmu, pewności siebie i równowagi emocjonalnej. Z czego zrobione są duże dziewczynki? — z zależności, pasywności, kruchości, małej odporności na ból, nieagresywności, braku rywalizacji, orientacji wewnętrznej, ukierunkowania na relacje międzyludzkie, empatii, wrażliwości, ofiarności, subiektywizmu, intuicji, podległości, receptywności, nieumiejętności podjęcia ryzyka, emocjonalnej labilności i opiekuńczości”“. Określenia powyższe opisują wyidealizowane i uproszczone stereotypy męskości i kobiecości, a zarazem stanowią realną charakterystykę mężczyzn i kobiet.