Choroby jatrogenne są to pozorne dolegliwości, spowodowane nadmierną popularyzacją poradnictwa w określonej dziedzinie medycyny. Na przykład: w poczekalni u lekarza siedzi trzydzieści kobiet. Zaczyna się rozmowa. Jedna pani mówi o tym, gdzie ją boli, co jej puchnie, które kropelki pomogły, a jakie proszki są nadzwyczajne. Druga pani zapisuje sobie skrupulatnie w notesiku nazwę proszków. Wszyscy konferują żywo o chorobach i lekach. I tak pacjentki stopniowo zaczynają „zarażać się” psychicznie chorobami, z jakimi się spotykają w poczekalni lekarskiej, tzn. po prostu przyjmują je za własne. W rezultacie powstaje ogromna liczba pacjentów, a raczej pseudopacjentów, których choroby powstają z dyskusji w poczekalniach lekarskich. Jasne, że lek skuteczny na dolegliwości jednego pacjenta wcale nie posłuży drugiemu. Gdy przypisujemy sobie wszelkie zasłyszane dolegliwości, powstaje sytuacja, jak w powieści Jerome’a K. Jerome’a
trzech panach w łódce nie licząc psa.