Zastanawiając się nad motywacją tych przemian, nad mechanizmem powstawania tak masowo zaburzeń czynności seksualnych u młodych mężczyzn, doszłam właśnie do tego, o czym mówiłam poprzednio. Rozluźnienie restrykcji dotyczących onanizmu, przyjęcie go jako rzecz normalną, a równocześnie brak informacji, w jaki sposób ten onanizm ustawić właściwie, dał w efekcie gwałtowny napływ nowych pacjentów. Mądry Polak po szkodzie, ale nikt nie mógł takich skutków z góry przewidzieć. Trzeba na przyszłość uzupełnić plan oświaty seksualnej i w następnym etapie, już po zwalczeniu strachów onanistycznych, wyjaśniać dokładnie i szeroko na podstawie fizjologii stosunku, jak kształtują się, w miarę uprawiania onanizmu, pewne odruchy warunkowe i jak można uniknąć skracania czasu stosunku na skutek onanizmu. Praktyka prawie dwudziestoletnia wykazała, że trzeba teraz do oświaty, zwalczającej mity o szkodliwości onanizmu, dodać drugie tyle informacji, mówiących o tym, w jaki sposób onanizm nie kontrolowany może po upływie pewnego czasu spowodować kłopoty. Trzeba wytłumaczyć młodym ludziom, że przy onanizmie obowiązują pewne reguły, tzn. nie tylko pogrążamy się w wyobraźni i miłych wrażeniach, kontemplując ilustracje erotyczne czy „momenty” z literatury, ale uważamy, aby zachować prawidłowe proporcje bodźców fizycznych i psychicznych.