Kochanie psa rozpoczynamy od nabycia obiektu miłości. Kochanie polegające jedynie na sporadycznym, cd przypadku do przypadku, głaskaniu cudzych psów nie pozwala nam w pełni wyrazić naszej miłości. Tylko własny pies zdolny jest zaspokoić nasze tęsknoty. Wybór właściwego psa uzależniony jest od tego, na jaki rodzaj kochania mamy aktualnie zapotrzebowanie. Jeśli spragnieni jesteśmy mocnego i gwałtownego kochania, decydujemy się na boksera albo wyżła. Jeśli kochać chcemy sentymentalnie, wybieramy pinczera bądź jamnika. Pełnię kochania zapewnia nam, poza kondycją, również pochodzenie psa. Spragnieni kochania arystokratycznego nabywamy psa z rodowodem, spragnieni kochania cygańskiego przygarniamy kundla. W odróżnieniu cd człowieka kochany pies winien jak najszybciej zorientować się, czego od niego konkretnie chcemy. Pies może, w zależności od wymogów naszego kochania, gryźć albo łasić się, szczekać albo milczeć, atakować lub uciekać. Wymaga jednak, abyśmy w swoich upodobaniach byli absolutnie konsekwentni. I tak na przykład po latach kochania go za to, że konsekwentnie gryzie wszystkich naszych znajomych, nie żądajmy nagle od niego, aby łasił się do któregoś z nich tylko z tego powodu, że nasz współmałżonek bawi akurat w delegacji. Jeśli, łamiąc opory psa, uczymy go przez całe lata lizać nas od stóp do głów, nie żądajmy nagle od niego, aby wykazał się wszystkimi sprawnościami psa policyjnego tylko z tej przyczyny, że właśnie gościmy na popołudniowej herbatce naszego szefa.
Prawdziwie kochany pies musi być przy każdej okazji, jak również bez żadnej okazji, przedstawiany jako geniusz. Nikt w to nie wierzy zwłaszcza posiadacze psów niemniej odmawianie własnemu psu cech genialności poważnie obniża naszą pozycję towarzyską.