Każdy z tych testów oparty jest na innych mechanizmach fizjologicznych i w ten sposób sprawdzają wzajemnie dokładność oceny. Dopiero gdy wyniki wszystkich trzech testów pokrywały się, wykreślałam krzywe poziomu estrogenów w przebiegu życia kobiety oraz krzywe w cyklu miesiączkowym — posługując się tylko liczbami odsetkowymi — indeksem kariopyknozy testu cytologicznego.
Podliczając wyniki wykreślonych u poszczególnych pacjentek krzywych kariopyknozy (cytologia), krystalizacji i temperatury podstawowej, wykryłam wśród kobiet zdrowych istnienie kobiet o stałym — niskim, średnim i wysokim poziomie estrogenów.
W wyniku tych badań wykreśliłam sobie wzorce typowe dla poszczególnych grup, które bardzo się przydały w późniejszych badaniach seksuologicznych. Krzywe wzorcowe wykreśliłam u kobiet zdrowych, u których cykl był dwufazowy, występowało w nim jajeczkowanie oraz w drugiej fazie prawidłowa czynność ciałka żółtego. Kobiety te były płodne i miały co najmniej jedno lub dwoje dzieci. Różnica między nimi polegała wyłącznie na różnej intensywności wydzielania estrogenów przez jajniki. Wykreślając wzorce krzywych dla grupy nisko-, średnio- i wyso- koestrogennej mogłam w toku badań seksuologicznych porównywać każdorazowo wyniki badań poszczególnych pacjentek i określać, jaki mają wrodzony poziom estrogenów, klasyfikując je do poszczególnych grup. Rys. 3 pokazuje, jak wyglądają wykresy typowe dla każdej grupy kobiet.