Sprawę szerokiego śpfejenia łonowego omówiłam dość szczegółowo, pisząc o wymiarach odległości łechtaczki od wejścia do pochwy.
Warto by tu jeszcze zaznaczyć, że różnego rodzaju zniekształcenia i zmiany pourazowe w kręgosłupie lędźwiowym i krzyżowym również mogą utrudniać osiągnięcie satysfakcji seksualnej, na przykład nadmierna lordoza kręgosłupa, przemieszczając w pozycji leżącej wejście do pochwy oraz łechtaczkę, utrudnia ich kontakt z członkiem. Zdarza się również, że w przypadkach złamania w latach młodzieńczych kości ogonowej ustawia się ona prostopadle do kości krzyżowej w kierunku brzusznym. W takiej sytuacji koniec jej może nawet uwypuklać nieco tylną ścianę pochwy. Trącanie czy przesuwanie skrzywionej kości ogonowej w czasie ruchów frykcyjnych powoduje ostry dominujący ból, nie mniejszy jak przesuwanie po krawędzi szerokiego spojenia łonowego. I tu również, podobnie jak przy szerokim spojeniu łonowym, można uratować sytuację zmianą pozycji tak, aby oś długa członka kierowana była na ukos w stronę przedniej ściany pochwy, dzielącej ją od pęcherza, a nie tylnej, graniczącej z odbytnicą. Sprzyjają temu pozycje tylne boczne czy siedzące (por. rys. 4), w których oś członka trafia na przednią ścianę pochwy. Takie ukierunkowanie pozwala ominąć bolesny przy trącaniu koniec kości ogonowej. Można jeszcze próbować rozwiązać sprawę motodą operacyjną, usuwając kość ogonową, ale to już jest poważniejszy zabieg.