Należą do nich nadobowiązkowe lektury, za których czytanie pod ławką w szkole nauczyciel karał postawieniem do kąta, natomiast rodzice w domu o wiele ostrzej. Te lektury bez przymusu na ogół pamiętamy, ale na co dzień się nimi nie chwalimy, chyba że ktoś usiłuje nam zaimponować, że zna ich więcej. W tych wypadkach wystarcza jednak stwierdzenie, że „czytało  się, czytało, ale to jeszcze jest nic w porównaniu z…  tu dopiero podajemy tytuł albo autora. Jeśli przeciwnik odpowie nam na to również stwierdzeniem, że „czytało się”, licytujemy się dalej aż do wyczerpania lektur albo przeciwnika. Ukochane nasze książki współczesne. Należą do nich książki aktualnie najlepiej widziane. Tytuły ich przyswajamy sobie za pomocą prasy, radia telewizji, a następnie szafujemy nimi gęsto we wszystkich ankietach, wywiadach, sondach i rozmowach, zaliczając je bądź do tytułów, w których już jesteśmy zakochani, bądź też do takich, w których właśnie aktualnie się zakochujemy.